Ik had vandaag zo'n lentegevoel, niet te doen. Echt niet te doen. Ik was, toen ik in de kleedkamer mijn wit pakje aan het uitdoen was, al heel blij met de vrije namiddag die elk moment kon beginnen. Toen kwam ik buiten, rook de lente, en haalde, met gesloten ogen eens extra diep adem. De zon kriebelde op mijn oogleden, en ik werd met de moment blijer en stressvrijer. Gek toch hoe eenvoudige dingen je dag helemaal goed kunnen maken?
De raad van mijn collega, toen ik vertrok: "En geniet nog van het zonnetje!" was het beste advies dat ik in lange tijd hoorde, en ik nam het helemaal ter harte. De lente is dit jaar een wispelturige dame, die ons nu en dan verleidt met prachtige stralende dagen, blauwe hemels, en het parfum van vrolijke lentebloemen, maar ons zeker zo vaak een ijzige wind door de haren jaagt, met wat regen erachteraan. Ik profiteerde er vandaag dus volop van dat ze goed gezind was, mevrouw Lente.
Ik genoot van de capriolen van mijn honden, die duidelijk ook lentekriebels voelden. Ik genoot van het eerste lentelammetje dat mijn pad dit jaar kruiste, op zijn slungelige, wiebelige pootjes.
Ik genoot van de ongelooflijk bedwelmende geur van de magnolia's die ik tegenkwam, en die mij met wuivende takken en zalig parfum hypnotiseerden.
Ik genoot van de natuur, en hoe die overal wel een weg weet te vinden, zelfs tussen asfalt en beton.
En ik genoot van een van de dingen die ik het zaligste vind aan de lente. Blote voeten in zacht nieuw gras. Zaaaaaalig.
Al dit gepraat over bloemen doet mij echter ook aan iets helemaal anders denken. Lavendelcake, ook al is lavendel eigenlijk geen lentebloem. Ik begon hier afgelopen zomer aan als experiment, omdat ik dol ben op het lavendelijs dat je op de grote markt in Mechelen in de zomer kan eten, zeker als je er nog een bolletje chocoladeijs bij neemt. Dus ik dacht, waarom maak ik daar geen cake mee? Dat deed ik dus, en hij was vrij snel een succes. De meningen zijn verdeeld, moet ik toegeven. Either you love it, or you hate it. But I love it, without a doubt. Ik zou je alleen maar aanraden om het op zijn minst een poging te geven. Ik draai intussen ook al lavendel in mijne warme choco, en ben helemaal verkocht voor deze eetbare bloem, en voor deze, zeker eetbare cake.
Afgelopen weekend nam ik mijn dierbaarste bezit erbij, mijn boekje met beproefde receptjes en experimenten, en zocht mijn notities op.
Ook een experimentje wagen?
Ingrediënten:
- 120 g bittere chocolade
- 200 g boter, op kamertemperatuur
- 200 g suiker
- 3 eieren
- 1 theel vanille-extract
3 à 4 theel fijngemalen lavendelbloemen (in de biowinkel vind je onbehandelde, gedroogde lavendelbloemen, om als thee te gebruiken, en die niet extra geparfumeerd zijn zoals de meeste gedroogde lavendel die je in de supermarkt kunt kopen, ik maal dit dan fijn in de blender, met een beetje van de suiker erbij)
- 165 g bloem
- 2 theel bakpoeder
- 1/2 theel zout
- Een potje volle, witte yoghurt.
- Verwarm de oven voor op 200°C.
- Smelt de chocolade, zet nog even opzij.
- Meng de suiker en de boter. Voeg afwisselend en met kleine beetjes de eieren en de chocola toe. Doe er daarna de yoghurt bij. Blijf tussendoor goed mengen.
- Voeg als laatste de vanille en lavendel toe.
- Doe bloem, bakpoeder en zout erbij.
- Roer tot een glad beslag.
- Giet in bakvorm die je met bakpapier bekleedt hebt (of ingevet en bebloemd).
- Bak gedurende ongeveer 30 à 40 minuten. Bak tijd is heel sterk afhankelijk van je oven. Ik bak mijn cakes niet graag te droog, dus ik neem mijn baktijd eerder aan de korte kant, en controleer dan heel regelmatig met een prikker of de cake al gaar genoeg is. Als je deze ietsje te weinig bakt, valt hij heel dens en bijna brownie-achtig uit, waar ik helemaal dol op ben. Zelf doe je daar natuurlijk mee wat je zelf wilt.
Laat de cake in de vorm afkoelen, ontvorm, en geniet ervan. ;o)
Smakelijk!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten