In het geval van mij en mijn mama gaat het eerder over schatten van emotionele aard.
Onlangs waren we aan het rommelen in een plastic zak met lapjes stof, die nog van mijn grootmoeder geweest was. En tussen de lapjes vonden we twee vierkante stukjes patchwork, even groot, in dezelfde kleuren. De beginsels van een schattig kussentje.
Ik herinner me dat ze met veel geduld ongelooflijk mooi handwerk maakte. Kanten gordijntjes, kleedjes, prachtig geborduurde taferelen en blijkbaar ook patchwork.
Mijn grootmoeder is intussen alweer 9 jaar geleden gestorven aan kanker.
Wanneer is ze eraan begonnen? Voor of na de diagnose? Waarom maakte ze het nooit af? Schoot uiteindelijk de tijd tekort?
Ik weet niet waarom het kussentje bleef liggen, maar ik zou het heel spijtig vinden om het onafgewerkt weer terug in de kast te leggen.
Ik speel al een tijdje met het idee om patchwork te leren maken, en zeg nu zelf: bestaat er een betere reden dan deze?
Een herinnering aan mijn grootmoeder vervolledigen, zodat ik er elke dag naar kan kijken? Daar wil ik het wel voor doen.
Het afgewerkte product krijg je vast en zeker ook nog te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten