Het ging toen over een klein, schattig, pluizig pupje, van 8 weken oud.
 |
| Liam van de Wolvenvallei, 8 weken oud. |
Toen was hij nog schattig, niet waar? Wel, zoals dat gaat, werd hij groter...
 |
| Liam van de Wolvenvallei, 3 maanden oud |
... en groter!
 |
| Liam van de Wolvenvallei, 5 maanden oud. |
 |
| Ter vergelijking: Liams (kleine) grote zus Henna, 4 jaar oud. |
Mensen die hem een week niet gezien hebben, verschieten zich een bult, en vragen direct of we roze korrel onder zijn brokskes mengen.
Dat kleine, handige puppybenchke waar hij al zijn dutjes in deed, barstte stilaan uit zijn voegen, waardoor er een ander, groter (op één na grootste formaat) in de plaats moest komen.
En blij dat hij er mee was.
Wat mij betreft mag het een nieuw spreekwoord worden: in plaats van groeien als kool, groeien als Liam.
Wat ook groeit als kool, en waar ik heel blij om ben, wegens dan toch nog enig lentegevoel te hebben als ik in de richting van mijn venster kijk, zijn mijn ongelooflijk goed gezinde narciskes.
Wat ben ik toch DOL op narciskes, en al helemaal als het verschrikkelijk deprimerend weer is. Het is het soort bloem dat het u onmogelijk maakt om depressief te blijven. En dus eindigen we met een vrolijke vervuld-van-lentebloemen-en-happy-thoughts-glimlach.
Tot de volgende keer maar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten