dinsdag 10 juni 2014

De laatste paar dagen

De laatste paar dagen lijkt het wel of de zomer zijn intrede wil maken, maar de lente ons nog niet wil verlaten, waardoor ze er hier, boven onze hoofden, een gevecht op leven en dood voor voeren. De wapens? Een bombardement van zon, wolken, hitte, regen, hagelbollen (waar ge een partijtje golf mee zou kunnen spelen), donder en bliksem. En wij moeten het hier intussen maar uitzweten. Nu, er zijn ergere dingen op de wereld, laten we daar eerlijk in zijn.
Tussen de plensbuien door, zijn er dingen genoeg om van te genieten. En tijdens de plensbuien, tja, dan kan je maar weer eens versteld staan van wat de natuur allemaal kan. We vergeten dat al eens gemakkelijk, en beschouwen alles als vanzelfsprekend. Het feit dat we appels kunnen plukken (of kopen, voor degenen die geen appelboom in de tuin hebben), eitjes rapen, en eigenlijk, hier bij ons over een overvloed aan eten beschikken, met keuzemogelijkheden alom, lijkt vaak heel normaal. Maar alles wat de aarde voor ons doet, is eigenlijk een klein wonder, ook al staan we daar vaak niet bij stil.
 
 
Kun jij zoiets moois maken? En wat meer is, kun jij zoiets maken met als grondstoffen een zaadje ter grootte van een zandkorrel, wat aarde, zonlicht, water en warmte?
 
De natuur kan dat dus wel. Wij, nietige mensjes, niet. Wij kunnen het alleen maar reproduceren. Zelfs Da Vinci, hoe geniaal hij ook was, kon zoiets niet maken, alleen maar weergeven. Zeg nu nog eens dat Moeder Natuur niet ongelooflijk machtig is, om niet te zeggen ook best cool, en creatief. Het feit alleen al dat dat zaadje alle groeikracht en potentieel bevat dat die hele plant nodig heeft, is toch eigenlijk onvoorstelbaar? Ik vind alleszins van wel.
 
Zij voorziet ons van de heerlijkste vruchten, die je zo van de bomen kunt plukken.
 
 

 
Zeg nu zelf, het is toch zalig om op je blote voeten de tuin in te slenteren, met een kommetje in de hand, en om terug binnen te slenteren met een ongelooflijk lekker, gezond tussendoortje of dessertje? Eten uit eigen tuin, er is maar weinig tegen opgewassen, als je 't mij vraagt.
 
 
En buiten het voedsel, levert ze ons ook nog eens schoonheid op, die natuur. Prachtige uitzichten tijdens het plukken van frambozen, ...
 
 
En bij het wandelen...
 
 
 
 
 
 
 
Met af en toe een rustplekje voor Peppie en Kokkie.
 
 
Wanneer ik daar de kans voor had, wanneer het gras droog geraakte tussen de onweders in, genoot ik van een van mijn favoriete geschenken van de natuur. Zon, en groen, groen gras...
 
 
Met of zonder bodyguard om over mij te waken tijdens mijn dutje.
 
 
Ik geloof niet dat ik jullie al aan deze wijsneus had voorgesteld...
 

Maar hij kan ook zoooo lief zijn, en het uitzicht dat tussen zijn twee oren terug te vinden is, hoort ongetwijfeld bij de mooisten ter wereld.
 
Maar kom, mensen maken soms ook mooie dingen he, daar kunnen we het allemaal wel eens over zijn, en ook zij zorgen soms voor een mooi uitzicht tijdens een wandeling...
 
 
En in tegenstelling tot de andere organismen waar wij onze wereld mee delen, eten we niet alleen wat de natuur ons geeft, maar maken we er iets anders mee, waarbij het resultaat tegelijk meer, en anders is, dan de ingrediënten waar we mee begonnen. En dat leidt ons naar... Veggiedag, alleen deze keer eens niet op donderdag. En wat aten we deze keer?
 
Quesadillas met guacamole. Helemaal niet moeilijk. Maar dat zeg ik altijd zeker? Geloven jullie mij nog altijd? Het is nochtans echt waar, hoor.
 
Waar beginnen we mee?
 
Ingrediënten voor 4 personen (de vulling maak je eigenlijk naar smaak, met meer of minder van een of ander ingrediënt):
 
Voor de quesadilla's
- 4 zachte maistortillas
- 1 blik kidneybonen (goed spoelen om de blubber eraf te krijgen, en laten uitlekken)
- 1 blikje maiskorrels
- 1 of twee paprika's, in kleine blokjes gesneden
- één of twee handjesvol spinazie, fijngesnipperd
 
- lente-ui, fijn gesneden
- geraspte kaas, van het type emmental (iets dat bij het smelten goed plakkerig wordt)
- 1 teentje look, in twee gesneden
 
Voor de guacamole
- 1 goed rijpe avocado
- lente-ui, fijngesnipperd
- 1 tomaat, ontveld, ontpit en in kleine blokjes
- sap (en eventueel zeste) van een limoen
- 1 fijngesnipperd chilipepertje (met of zonder pitjes, al naargelang hoe pittig je je guacamole wil hebben)
 
Bereiding:
 
- Doe de kindeybonen in een grote kom, en knijp ze goed kapot, zodat je een soort pasta krijgt. Gebruik uw handen maar eens, het brengt het kind in u naar boven. Of, als je je kindjes wil betrekken bij het koken, met goed proper geschrobte pollekes is dit ook een klusje wat ze meestal keiplezant vinden.
 
- Doe de rest van de groenten en de kaas bij de bonen, en meng goed (jaja, met uw handen, echt waar, want met een lepel krijg je het, ofwel niet goed gemengd, ofwel duwt ge uw groentjes kapot).
 
- Wrijf 1 kant van een tortilla in met de snijkant van het knoflookteentje.
 
- Beleg daarna de helft van de tortilla met de vulling (ik verdeel mijn vulling altijd op voorhand ongeveer in porties, zodat ik op het einde niet achterblijf met één of twee heel gierig gevulde quesadilla's omdat de vulling op was)
 
- Vouw het hele geval dicht, en herhaal dit met alle tortilla's.
- Nu kan je ze in de pan bakken tot de kaas gesmolten is, of tussen een grill leggen. Persoonlijk vind ik dat mooier, want dan krijg je van die mooie grill-streepjes op je quesadilla.

- De guacamole maak je door gewoon alle ingrediënten in een kom te gooien en goed te pletten met een vork. Sommige mensen mixen dat naar het schijnt voor ze er de lente-ui en tomatenblokjes bijdoen, en hoewel dat een goeie optie is als je avocado nog niet rijp genoeg is om te pletten, probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Ik heb liever wat textuur in mijn guacamole, in plaats van er een vormeloos papje van te maken.

- En dan, serveer je de twee dus tesamen!



Smakelijk!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten